Aangezien de weergoden in Sydney ons een beetje in de steek laten hebben we een dagje foto's backuppen ingelast, met daarbij voldoende tijd om weer een verhaaltje te typen. Het uploaden van de foto's duurt gemiddeld drie minuten per foto en omdat we nog ruim twee maanden aan foto's moeten uploaden...... hebben we wel even de tijd :)
Dus pak een kopje koffie/kopje thee, doe je schaatsen uit, maak het jezelf gemakkelijk... Want de komende uren hebben wij toch niet heel veel beters te doen.

Ons laatste teken van leven kwam vanuit Brisbane. Brisbane is een mooie stad met beangstigend mooie wijken. Southbank bijvoorbeeld is een stadsgedeelte langs de rivier waar allemaal restaurantjes zitten, afgewisseld met prachtige parken, een Lagoon (een buitenzwembad dat er uitziet als een strand, net als in Airlie beach) en een reuzenrad. Het ziet er alleen zo perfect en paradijselijk uit dat je het idee hebt dat je op een filmset rondloopt en je bij een verkeerde beweging 'CUT' hoort en iedereen terug moet naar zijn/haar originele positie. Gelukkig zijn we goede acteurs ;)
Leuk aan Brisbane is dat je er veel fietsen ziet, lekker Hollands. Beetje jammer alleen dat je verplicht een helm moet dragen... lekker Duits. Als Hollandse niet-Duitsers-liefhebbers hebben we dan ook geweigerd een helm te dragen en hebben we alles gelopen in plaats van gefietst.

Vanuit Brisbane zijn we naar Melbourne gevlogen. De vlucht had vertraging in verband met het weer in Brisbane, dus blij dat we daar weggingen :) Halverwege het boarden werd zelfs de slurf naar het vliegtuig gesloten omdat het te hard onweerde. Extra schietgebedje dus toen we opstegen, maar gelukkig twee uur later veilig geland in Melbourne.
Melbourne vinden we beide een hele gave stad. Het voelt anders aan dan de andere steden in Australie die we gezien hebben. Sydney heeft nog wel het ontspannen gevoel van het strand, maar is toch heel zakelijk. Brisbane is prachtig, zolang je in de pas loopt. Melbourne daarentegen is ontzettend vrij en artistiek. Ontzettend veel muren zijn bespoten met echt mooie graffiti en op elke straathoek vind je wel iemand die een kunstje staat te doen. Zo zagen we twee jongetjes van een jaar of tien breakdancen in de ene straat en een opa van een jaar of zeventig met zijn orgel in de andere straat. Naast het feit dat we dit heel leuk vonden, vroegen we ons vooral af hoe die opa zijn orgel in godsnaam in zo'n winkelstraat kreeg. Hiernaast heb je straten waar je vrijwel niets anders vind dan restaurantjes, muziekwinkels en retro kledingwinkels. Het is in Melbourne bijna moeilijker om gekleed te gaan in de trends van 2012 dan de trends van 1980.
De trams in Melbourne waren hetgeen waar we ons het meest over verbaasde. Er rijdt een gratis tram door het centrum van de stad, met toeristisch commentaar. Deze trams zien eruit alsof ze uit de vorige eeuw komen... en dat komen ze waarschijnlijk ook. Toen wij in deze tram zaten stapte de chauffeur namelijk na een half uurtje uit met een soort stok in zijn hand om handmatig de wissel om te zetten. Heel bizar. We dachten toen nog dat het alleen bij deze oude gratis trams zo werkte, maar later zagen we ook de chauffeur van de hippe betaaltram uitstappen met z'n stok om de wissel om te zetten. Blijkbaar is Australie toch nog een beetje in ontwikkeling ;)

Ons verblijf in Melbourne stond voornamelijk in het teken van de Australian Open: een van de vier Grand Slams in de wereld. Tijn was 19 januari jarig en had voor zijn verjaardag kaartjes gekregen voor de avondsessies van de kwartfinales. Op het moment dat we de kaarten kochten hadden we geen idee wie we zouden zien, maar het bleek dat we mazzel hadden... De eerste avond mochten we live Berdych - Nadal aanschouwen en de tweede avond zagen we Ferrer het uitvechten met Djokovic. Enorme mazzel dus om de nummer een en twee van de wereld te mogen zien spelen, ook al was er een pieeepkleine teleurstelling dat de grote Roger Federer aan onze neus voorbij ging.
Toen we de eerste avond het park van de Australian Open opliepen kwamen we direct een legende tegen: Esther Vergeer. Deze Nederlandse rolstoeltennisster is al acht jaar wereldkampioen en heeft dit jaar het hoogtepunt uit haar carriere bereikt: een foto met Martijn (die maar weinig uit kon brengen op het moment dat hij haar zag).
Na deze ontmoeting hebben we het park verder verkend en hebben we nog set gekeken van de uiteindelijke dubbel kampioenen Stepanek/Paes. Hierna nog wat te duur eten en te duur drinken gekocht om daarmee de Rod Laver Arena binnen te gaan voor avondje 1: Berdych - Nadal. We zaten op de tweede rij van boven in het puntje van de arena, maar hadden nog prima zicht op de baan. Het foto's maken werd daardoor wel ietsje lastiger, maar ook dat is prima gelukt. Na ruim vier uur won Nadal uiteindelijk met 6-7, 7-6, 6-4, 6-3. Toen nog een rangetje afgezakt naar de derde rij van de Arena om de Bryan Brothers te zien spelen, die uiteindelijk hebben verloren in de finale van het dubbelspel.

Met onze kaarten mochten we pas om 17u het park op. Omdat de wedstrijd rond 19.30 begint heb je maar 2,5 uur op het park, wat we eigenlijk te kort vonden. Hierom hebben we de tweede dag een ground pass gekocht, waarmee je de hele dag al het park op kunt. Deze dag hebben we verschillende wedstrijden in verschillende arena's gezien, hebben we ladingen deodorant van sponsor Dove gekregen en heeft Tijn zijn servicesnelheid nog getest: 174 km/u. Onze voornaamste missie van de ground pass was het aanmoedigen van Esther Vergeer. Het was alleen onbekend hoelaat zij moest spelen en toen wij aankwamen... was zij net klaar. Dus in plaats van naar haar, nog even naar andere Nederlandse rolstoeltennissers gekeken.
Toen we op een later moment rondliepen over het park zagen we rond een baan een enorme lading mensen staan. Nieuwsgierig als we zijn moesten we natuurlijk weten wat er aan de hand was en hoorden we dat Ferrer daar zou inspelen voor zijn wedstrijd die avond tegen Djokovic. Toen alle beveiligers aangestormd kwamen zagen we echter dat niet Ferrer in hun midden liep, maar Rafael Nadal. Bizar om te zien hoeveel mensen een uur lang staan kijken naar een gozer die touwtje staat te springen en een paar balletjes slaat. Toch niet helemaal onlogisch, aangezien het een van de beste tennissers ter wereld is. Niet dat Pas erg op zijn spel heeft gelet ;) Het was niet heel moeilijk om vooraan te komen, dus na een tijdje stond Pas vooraan in een ideale positie om zich aan Nadal te verlekkeren en hem aan te spreken op het moment dat hij de baan zou verlaten. Naast haar stonden twee groupies heeelemaal los te gaan over Nadal. Een daarvan was een jonge man van ongeveer dertig die trots stond te vertellen dat hij naast een wallpaper, muismat en al zijn posters nu ook een kalender van Nadal had. Maar dit zou hij de andere groupie allemaal wel even laten zien via zijn Nadal Facebook pagina. Hilarisch hoe hij het uitschreeuwde tijdens de training: 'NADAL, IM PROUD OF YOU KING!!!'. Wat zal Nadal daar blij mee zijn geweest.
Toen Nadal uiteindelijk de baan verliet was hij omsingeld door beveiliging, maar Pas wist zijn arm te pakken en hem om een foto te vragen. Er kwam een soort van reactie van Nadal, die helaas maar een seconde kon duren omdat alle beveiligingsmannetjes hem toen snel verder duwden. Beetje jammer :(
Die avond de wedstrijd tussen Ferrer - Djokovic gezien die eindigde in 6-4, 7-6, 6-1. We zaten deze avond niet op de tweede rij van achter, maar gewoon op de allerhoogste rij in het stadion. We hadden wel de mazzel dat we in het trapgat zaten, dus we konden onze benen gooien waar we maar wilden en hadden geen irritante voorburen die hun te grote hoofden in ons zicht plaatsten. We hadden deze avond zelfs beter zicht dan de eerste avond :)

Achteraf dus een uitstekende keuze geweest om naar de avondsessies van de kwartfinales te gaan, aangezien we beide finalisten en dus de kampioen van de Australian Open 2012 live hebben zien spelen.
De finale zelf hebben we gekeken op Federation Square, een plein in het centrum van Melbourne dat rond het moment dat de finale begon afgeladen vol zat. Het werd een lange zit met af en toe wat regen, maar het was het waard. Tijn blij dat Djokovic won, Pas een beetje teleurgesteld dat Nadal verloor... Maar een hele leuke avond :)

Het is niet zo dat we in Melbourne niets anders hebben gedaan dan tennis kijken. Na al onze avondjes zo goedkoop mogelijk eten in het hostel zijn we een avond uit eten geweest met Erik & Marianne, die we kennen van thuis. Het werd een super gezellige avond in de Melbournse wijk Little Italy, waar de restaurantjes voor het uitkiezen waren en de Ferrari's en Ducatti's je om de oren vlogen. En zoals het hoort na een hele leuke avond: een brakdag de dag erna ;)

Inmiddels zijn we terug in Sydney, waar we onze laatste week in Australie doorbrengen. We willen nog naar de dierentuin zodat we zeker weten dat we alle Australian Wildlife in het echt hebben gezien en zijn nog van plan om naar de Blue Mountains te gaan, een soort natuurpark wat heel mooi moet zijn. Een beetje mooi weer zou dan alleen wel prettig zijn :)

Netjes volgens ons reisschema vliegen we acht februari naar Auckland, Nieuw Zeeland, waar we zes weken rond gaan reizen en al een campertje hebben geboekt voor 34 dagen :)
Veel zin in!

Jullie veel plezier met het winterweer, drink een gluhwein op ons!
Liefs

Foto's volgen nog :)