Na alle verhalen getypt in buitenlandse en exotische locaties... Nu een verhaal uit het Drentse Roden. Het voelt een beetje vreemd om nog over Amerika te schrijven nu we al thuis zijn, maar ik ga het toch proberen.

Onze trip in Amerika begon in Los Angeles, een stad waar we hoge verwachtingen van hadden. Na twee weken op Fiji, waarvan één week op een eiland met één auto en niet meer dan vijftig mensen, hadden we wel zin in de drukte van een echte stad. Eenmaal aangekomen was het echter een beetje wennen; na die week stilte leek LA een chaos waar overal wel iets gebeurde. Dat we niet de enigen waren die hieraan moesten wennen bleek al in de shuttlebus vanaf het vliegveld die we deelden met een vader en zijn twee zoons. Deze drie mannen woonden waarschijnlijk ergens onder een steen in Amerika, want iets als LA hadden ze nog nooit gezien. Met open mond en grote ogen bleven ze keer op keer het aantal rijbanen op de weg tellen en verbaasden ze zich over het aantal auto's op de weg. Ook het aantal stoplichten vonden ze heel bijzonder; waar zij vandaan kwamen was geen stoplicht te vinden. In reactie hierop verbaasden wij ons meer over deze drie mannen dan over het verkeer en beseften we ons dat we gelukkig toch niet vervreemd waren van de ‘gewone wereld' na ons avontuurtje op Fiji. Toch bleef Fiji nog een tijd in ons geheugen hangen. De eerste dagen dacht ik in alle stemmen die ik hoorde stemmen te herkennen van de mensen met wie we op Fiji op het eiland zaten. Tijn had dit niet, maar hij kon de eerste dagen maar moeilijk wennen aan alle prikkels om zich heen. Dus niet vervreemd van de gewone wereld, maar gewoon zelf een beetje vreemd.
LA viel ons in eerste instantie een beetje tegen. We hadden een hotel geboekt in Downtown LA, met de aanname dat dat het centrum van de stad zou zijn. Niet dus. In tegenstelling tot veel andere Amerikaanse steden is Downtown in LA de plek waar mensen naar toe gaan om te werken en er zo snel mogelijk weg gaan wanneer vrij zijn. Een grote afrader voor iedereen die ooit nog naar LA gaat. Het gebied is blijkbaar vrij gevaarlijk door de vele daklozen en de criminaliteit die zij met zich meebrengen. In de straten rondom ons hotel kon je gemiddeld twintig daklozen op iedere hoek vinden, waardoor we zorgden dat we voor het donker terug waren in ons hotelkamertje.
Ondanks onze strenge avondklok hebben we de eerste dagen in LA vrij veel kunnen zien. We zijn wezen winkelen in Glendale, hebben mensen gekeken in Venice Beach en hebben de sterren gezien in Hollywood. Hiernaast hebben we mee kunnen kijken met een fashion fotoshoot op het strand van Venice Beach en filmopnames in de straten van Downtown LA. Heel leuk om eens te zien :)

Vanaf LA hebben we de trein gepakt naar San Diego. Een van onze beste treinreizen ooit: luxe stoelen, wifi, en een prachtige route die je over het strand voert. San Diego was na Downtown LA een verademing. De stad is in vergelijking met LA heel schoon en het voelde als een luxe om 's avonds gewoon veilig de deur uit te kunnen. Veel bijzonders hebben we in San Diego niet gedaan, mede omdat het vrij koud (en nat) was toen wij er waren. Wat wel bijzonder was is dat we één dag binnen zijn gebleven en he-le-maal niets hebben gedaan.. voor het eerst in vijfmaanden tijd. Was heerlijk!

Na San Diego gingen we verder naar Las Vegas... Hate it or love it. We loved it. Eindelijk het gevoel van een stad waar overal om je heen iets te zien is en iets gebeurt. Las Vegas is waanzin, maar wel een heerlijke waanzin. De welbekende ‘strip' (de straat waar alle bekende casino's aanzitten) lijkt een opgevouwen wereld die alle wereldsteden naast elkaar legt. Eerst wandel je door New York, terwijl je later onder de Eiffeltoren staat en weer iets later langs de wateren van Venetië loopt. Overal lampjes, overal mensen, overal leven. Op het Bounty eiland in Fiji hadden we eens een Duits stel ontmoet, die we later in LA weer tegenkwamen (iets met een kleine wereld). Zij gingen ook naar Vegas (zaten zelfs in hetzelfde hotel; nog kleinere wereld) en met hen zijn we twee avonden naar de strip geweest. Clubjes bezocht, gokjes gewaagd, Tijn geld verloren, ik won het weer terug :)

Na LA, San Diego en Las Vegas waren we wel even voldaan wat steden betreft en hebben we twee weken een auto gehuurd om de andere kant van Amerika te gaan bekijken: de nationale parken. We hadden ons weinig voorstellingen gemaakt van de Amerikaanse natuur en werden aangenaam verrast: wat is Amerika ongelofelijk mooi. Echt bizar. Zulke onwijs grote uitgestrekte vlaktes hadden we nog nooit gezien, zelfs niet in Australië. Het gevoel dat de wereld wel eens vergaan kan zijn omdat je niets anders ziet dan woestijn. De beleving dat die bergen in de verte nep moeten zijn omdat het er zo ongelofelijk mooi uit ziet. Wij hadden geen idee dat Amerika zo mooi is, iets wat veel mensen waarschijnlijk niet beseffen.
Ons twee weken durende autoritje begon met een tripje naar de Hoover Dam en de Grand Canyon. De Hoover Dam vonden we niet heel bijzonder, maar de Grand Canyon vonden we beeldschoon. Bizar hoe een landschap zich zo kan vormen.
Na de Grand Canyon was het tijd voor Death Valley, een nationaal park in de Mojave woestijn. Death Valley is de droogste plek van Noord-Amerika, de laagste plek in Amerika en de op één na heetste plek op aarde. De dag dat wij Death Valley bezochten was het er 47 graden. Pfoe. Death Valley was erg bijzonder om te zien. Het bestaat uit hoge bergen, grote zandduinen, enorme kraters en een gigantische zoutvlakte. Ons meest bijzondere moment in deze vallei was onze ontmoeting met een wolf. Tijdens het rijden zagen we opeens een wolf op de weg staan. Wij stopten uiteraard om een foto te maken en de wolf gedroeg zich als een voorbeeldig model. Hij bleef stil naast de auto zitten en bleef ons aanstaren. Toen we het raam openden kwam hij echter direct in actie, waarop wij onmiddellijk het raam weer dicht deden. Dat hij slim was bleek later weer, toen hij voor de auto ging staan op het moment dat wij wilden wegrijden. We weten nog steeds niet of 't wolfje nou zin had in een hapje mensenvlees of dat hij gewoon aan het bedelen was... Maar het was weer een mooi avontuur.
Death Valley maakte plaats voor South Lake Tahoe, een heel bekend skigebied. Het verschil tussen de twee plekken was niet alleen 43 graden (!!!!!), maar ook een heleboel water en sneeuw. Zo sta je de ene dag nog in de brandende zon op een extreem droge zoutvlakte, de dag erna sta je uit te kijken over een prachtig meer met je handen in de sneeuw.
Ons natuur-avontuur werd afgesloten met twee dagen in het Yosemite National Park, wat wederom beeldschoon is. Hoge bergen, diepe valleien en een heleboel mooie watervallen waar je heel dichtbij kunt komen.

Na al dit moois hebben we de auto achtergelaten in San Francisco en hebben we daar nog vijf dagen doorgebracht. San Francisco is een hele mooie stad, misschien wel de mooiste in Californië. Naast al het rondwandelen door de stad en alle kleine wijkjes zijn we naar Alcatraz geweest en hebben we een wedstrijd van de Giants bezocht. Grappig om het verschil te zien tussen een Amerikaanse sportwedstrijd en een Nederlandse. Mensen in Amerika hebben tassen vol eten en drinken mee, terwijl je in Nederland nog geen flesje water mee mag nemen. Dan nog het einde van de wedstrijd: de Giants wonnen de wedstrijd en een minuut later waren alle spelers verdwenen. Geen (Nederlands?) ererondje dus. Ook het fanatisme van de supporters leek te verschillen: bij ons op de tribune zat slechts één schreeuwende man. Denk dat het in een Nederlands voetbalstadion moeilijker is om een man te vinden die niet schreeuwt.
In San Francisco hebben we contact gezocht met Jeanne, een 69jarige vrouw die woont in LA. Wij kenden haar niet, maar vrienden van m'n ouders hadden haar verteld dat wij in Amerika waren en zij had meteen gezegd dat we bij haar mochten slapen. Het leek ons heel leuk om bij haar te verblijven om echt iets van de Amerikaanse cultuur mee te krijgen. Daarnaast was het een ideale oplossing voor ons geldgebrek :) Toen we Jeanne belden waren we direct onder de indruk van haar ongelofelijke gastvrijheid en enthousiasme. Dit werd nog eens versterkt toen zij ons uitnodigde mee te gaan naar Palm Springs voor drie dagen. Een Nederlandse vriendin van haar heeft daar een Timeshare woning en het leek haar leuk als we meegingen. Dus niet alleen de mazzel dat we niet terughoefden naar Downtown LA, maar ook nog eens onwijze mazzel met drie dagen luxe in Palm Springs.
Vanuit San Francisco vlogen we naar LA waar Jeanne ons ophaalde. Diezelfde avond ontmoetten we Ella, haar Nederlandse vriendin. De klik was er, dus we mochten mee en de volgende dag vertrokken we naar Palm Springs. Daar hebben we echt nog even vakantie gevierd: heerlijk aan het zwembad liggen luieren, lekker gegeten en gedronken en Martijn kon zich uitleven op de tennisbanen rondom het appartement. Allesbehalve een straf, gewoon ontzettend veel geluk dat we Jeanne en Ella ontmoet hebben en dat ze zo gastvrij waren.
Eenmaal terug in LA hield de gastvrijheid niet op. Jeanne noemde ons haar Nederlandse kinderen en behandelde ons ook zo. Ze bracht ons overal naar toe, nam ons mee naar haar kinderen en kookte iedere avond een heerlijk diner. Zelfs op Moederdag waren we deel van de familie tijdens een groot Moederdagdiner met alle kinderen en kleinkinderen. Heel erg gezellig :)
Naast al deze gezelligheid met de familie hebben we ook nog de tijd gevonden om een aantal dingetjes met z'n tweeën te doen. Zo hebben we gewinkeld voor souvenirs in Pasadena en zijn we een dag naar Universal Studio's in Hollywood geweest. Vooral Universal was heel gaaf, het is bizar om te zien hoe je voor de gek wordt gehouden wanneer je naar een film kijkt. Wel heel leuk om een aardbeving in een treinstation mee te maken, over Wisteria Lane van Desperate Housewives te rijden en 's werelds grootste 360graden 3D film te zien.

Dus zo eindigde onze reis in Amerika, door een tweede thuis te vinden heel ver van huis. Inmiddels zijn we ruim een maand weer in Nederland en is het gewone leventje alweer volop bezig. We werken weer, zien elkaar weer (te) weinig en hebben het alweer druk met van alles en nog wat. Maar ondanks dit alles zitten we vaak genoeg nog even lekker weg te dromen en wanen we ons weer samen op alle mooie plekken waar we geweest zijn. Het is echt een fantastische ervaring geweest, om nooit meer te vergeten. Bij deze willen we dan ook nog iedereen bedanken die op welke manier dan ook heeft bijgedragen aan onze reis: zowel voor de kerstcadeautjes op onze bankrekening als de whatsappjes op de dagen dat we het even nodig hadden en de reacties op deze blog.

Dank jullie wel,

Veel liefs Pas & Tijn